توسعه کسب و کار جدید از طریق کارآفرینی رشد و رونق اقتصادی را به طور مستقیم تحت تأثیر قرار می دهد. با توجه به اینکه درصد بالایی از بیکاران دانش آموختگان رشته های کشاورزی هستند، لازم است مشخص شود که کدام عناصر تأثیرگذارترین عوامل در شکل دادن به تصمیمات شخصی افراد برای راه اندازی کسب و کار جدید هستند. هدف این مطالعه بررسی تأثیر ویژگیهای عزت نفس، خودکارآمدی، خطرپذیری و شبکه سازی اجتماعی بر نیت کارآفرینی بود. جامعه مورد مطالعه دانش آموختگان دوره کارشناسی از دانشگاه کشاورزی رامین خوزستان در سال تحصیلی 87-1386 بودند که تعداد 500 پرسشنامه برای آنان ارسال شد. از میان پرسشنامه های برگشتی تعداد 123 مورد مفید بودند که به نحوی از طریق مطالعات پیگیری انتخاب شدند. اعتبار صوری پرسشنامه را متخصصان تأیید کردند. پایایی پرسشنامه از طریق مطالعه پایلوت آزمون و با استفاده از ضریب تتای به دست آمده (90/0-68/0) تأیید شد. نتایج نشان داد بین دانش آموختگان کارآفرین و بدون شغل در متغیرهای عزت نفس و خودکارآمدی تفاوت معنادار وجود دارد. همچنین رگرسیون چندگانه نشان داد دو متغیر خودکارآمدی و شبکه سازی می توانند 80 درصد از تغییرات نیت کارآفرینی را در آینده پیش بینی کنند. نتایج این تحقیق می تواند برای طرح ریزی طرحهای آموزشی مؤثرتر به کار رود.

ازآنجاکه دانشگاه ها به عنوان متولیان اصلی پرورش نیروهای متخصص جامعه، نقشی کلیدی و تعیین کننده در توسعه کارآفرینی و پرورش ویژگی های شخصیتی کارآفرینانه در دانشجویان دارند، در این پژوهش به ارزیابی و مقایسه ویژگی های شخصیتی کارآفرینانه دانشجویان در دانشکده های مختلف دانشگاه سمنان پرداخته شده است. نتایج تحقیق حاضر می تواند در طراحی دوره های آموزشی کارآفرینی در دانشگاههاستفاده شود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی نشان داد در مجموع بین ویژگی های شخصیتی کارآفرینانه دانشجویان دانشکده های مختلف تفاوت معنیداری وجود ندارد. البته بررسی داده های مربوط به هریک از ویژگی ها به صورت مجزا، تفاوتهایی را بین دانشجویان دانشکده های مختلف دانشگاه سمنان نشان می دهد. همچنین بررسی فرضیه های تحقیق با استفاده از آزمون  Uمن ـ ویتنی نشان داد بین ویژگی های شخصیتی کارآفرینانه دانشجویان دانشکده های علوم انسانی و هنر، فنی ـ مهندسی و هنر، دامپزشکی و هنر، و همچنین علوم پایه و هنر تفاوت معناداری وجود دارد. علاوه بر این، رتبهبندی نمره کارآفرینی دانشجویان دانشکده های مختلف با استفاده از آزمون تحلیل واریانس فریدمن نشان داد دانشجویان دانشکده های علوم پایه، علوم انسانی، فنی ـ مهندسی، روانشناسی، هنر و دامپزشکی به ترتیب در رتبه های اول تا ششم قرار می گیرند.

با توجه به پیشینه تحقیق، دو عامل موثر بر فرایند تشخیص فرصت یعنی دانش پیشین کارآفرین و ویژگی های شناختی شناسایی شدند. سپس برای بررسی تاثیر دانش پیشین بر تشخیص فرصت همراه با نقش میانجی گری ویژگی های شناختی در قالب دو مفهوم هوشیاری کارآفرینانه و یادگیری کارآفرینانه مدل مفهومی تحقیق تدوین و فرضیه های هفت گانه تعیین شدند. در این مطالعه که از نوع توصیفی- همبستگی است، نمونه گیری به صورت تصادفی ساده انجام گرفته است و حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران تعیین شد، که سرانجام 67 نفر مطالعه شدند. گردآوری داده های کمی پژوهش نیز از طریق توزیع پرسشنامه در میان کارآفرینان صنعت نانوتکنولوژی استان تهران صورت گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها و بررسی فرضیه ها از روش مدل سازی معادلات ساختاری به روش حداقل مربعات جزئی استفاده شد که به این منظور نرم افزار آماری Smart PLS به کار گرفته شد. در نهایت، یافته ها نشان از تایید تمام فرضیه های پژوهش داشت، به طوری که تاثیر مثبت دانش پیشین بر تشخیص فرصت، هوشیاری کارآفرینانه و یادگیری کارآفرینانه تایید شده است و همچنین تاثیر مثبت هوشیاری کارآفرینانه و یادگیری کارآفرینانه بر تشخیص فرصت نیز تایید شدند. در ضمن، نقش میانجی هوشیاری و یادگیری کارآفرینانه در رابطه دانش پیشین و تشخیص فرصت تایید شد.

با توجه به اهمیت کارآفرینی در ارایه فرصت های شغلی جدید و کمک به ایجاد شغل های پایدار از یک سوی و در نظر گرفتن اهمیت قصد کارآفرینانه دانشجویان کشاورزی به عنوان مهم ترین عامل پیش بینی کننده رفتارهای کارآفرینانه آنان از سوی دیگر، بررسی عامل های تاثیرگذار بر قصد کارآفرینانه امری ضروری به نظر می رسد. بر این پایه، هدف اصلی این تحقیق بررسی تاثیر خودکارآمدی کارآفرینانه بر قصد کارآفرینانه دانشجویان رشته های کشاورزی بود. جامعه آماری تحقیق 469 نفر از دانشجویان کارشناسی ارشد دانشکده کشاورزی دانشگاه زنجان در سال تحصیلی 1393-1394 بود که با توجه به جدول بارتلت و همکاران (2001)، 285 تن از آنان با روش نمونه گیری طبقه ای با انتساب متناسب گزینش شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد دی نابل و همکاران (1999) و مک گی و همکاران (2009) برای اندازه گیری قصد کارآفرینانه و لینان و چن (2009) و لورز (2011) برای سنجش خودکارآمدی کارآفرینانه استفاده شد. روایی محتوایی پرسشنامه با نظر کارشناسان و متخصصان مورد تایید قرار گرفت و روایی سازه و پایایی ترکیبی ابزار تحقیق نیز با برآورد مدل اندازه گیری و پس از اعمال اصلاح های لازم به دست آمد. داده های گردآوری شده با استفاده از مدل سازی معادله های ساختاری تجزیه و تحلیل گردید. نتایج تحقیق گویای آن بود که قصد کارآفرینانه و خودکارآمدی کارآفرینانه بیشتر دانشجویان مورد بررسی در حد پایین و متوسط بود و خودکارآمدی کارآفرینانه تاثیر مثبت و معنی داری بر متغیر وابسته قصد کارآفرینانه داشته و 40 درصد از واریانس آن را تبیین کرد.

هدف: خودکارآمدی کارآفرینانه یک مفهوم پویا بوده و به طور مداوم در مراحل مختلف راه اندازی و رشد کسب و کار خطرپذیر، با تغییر شرایط و به روش های مختلف، تغییر می کند. مطالعات فراوانی در حوزه های مختلف، در رابطه با خودکارآمدی کارآفرینانه، صورت گرفته است، با این حال، اطلاعات کمی در مورد این که خودکارآمدی کارآفرینانه چگونه تغییر می کند و منابع و مقدمات چنین تغییراتی چه مواردی هستند، وجود دارد. هدف از این مطالعه، بررسی چگونگی تغییرات خودکارآمدی کارآفرینانه و شناسایی منابع آن است.روش:به منظور دست یابی به اهداف پژوهش، از روش های مرور سیستماتیک کیفی و رویکرد ترکیب مضمون، استفاده شد. ترکیب مضمون، از اصول تحلیل مضمون استفاده می کند و در حوزه علوم اجتماعی برای ترکیب مطالعات اولیه و به طور ویژه برای پاسخ به سوالات مرور سیستماتیک توسعه یافته است. ترکیب مضمون، رویکردهایی را از هر دو روش فراقوم نگاری و نظریه زمینه ای ترکیب و اقتباس می کند. در مورد اول، توسعه مضامین توصیفی و تحلیلی مستلزم ترجمه متقابل و مقایسه مداوم است و در مورد دوم، مطالعات اولیه به جای متون اصلی و رونوشت، واحد تحلیل می شود.یافته ها: دراین مقاله علاوه بر عواملی که خودکارآمدی کارآفرینانه را تقویت می کند، منابعی شناسایی شد که خودکارآمدی کارآفرینانه را تضعیف می کند و این موضوع پویایی و انعطاف پذیری خودکارآمدی کارآفرینانه را اثبات می کند. عملکرد کارآفرینانه که دارای یک بنیان نظری گسترده و پشتیبانی تحقیقاتی تجربی به عنوان خروجی خودکارآمدی کارآفرینانه است، به عنوان منبع تغییر خودکارآفرینی نیز شناسایی شد. در حالی که اکثر مطالعات نشان داده اند که شکست یک کسب و کار خطرپذیر، تأثیر منفی بر خودکارآمدی یک کارآفرین دارد و کارآفرینان شکست خورده ممکن است به کارآفرین سریالی تبدیل نشوند. اما مطالعات دیگری نیز وجود دارند، که توضیح می دهند همه کارآفرینان شکست خورده به سمت احساسات منفی و ناامیدکننده نسبت به کارآفرینی نمی روند و کارآفرینی را ترک نمی کنند. خودکارآمدی کارآفرینانه، به طور کلی به عنوان پیش بینی کننده عملکرد کارآفرینی در نظر گرفته می شود، اما خودکارآمدی بسیار بالا ناشی از سوگیری شناختی، منجر به کاهش عملکرد می گردد. همچنین افرادی که توانایی های خود را بیش از حد ارزیابی می کنند، گاهی از ابهاماتی در مورد ماهیت فعالیت ناشی می شود. در نهایت، ویژگی های فردی به عنوان مقدمه خودکارآمدی، حتی در صورتی که ثابت باشند، مطابق با نظریه شناخت اجتماعی، احتمالاً بر قضاوت افراد در مورد حالات فیزیولوژیکی خود از مسیر حالت جسمی و عاطفی، در پاسخ به شرایط و بر سطح خودکارآمدی آن ها برای انجام فعالیت های کارآفرینانه اثر می گذارد.نتیجه: این تحقیق بر اهمیت در نظرگرفتن پویایی و تغییر پذیر خودکارآمدی کارآفرینانه تأکید می کند، چرا که یک برساخت مهم در پیش بینی رفتار و عملکرد کارآفرینانه است. پیرو یافته های به دست آمده، دو موضوع برای تحقیقات آینده شامل، تحقیقات تجربی در مورد فرآیند حفظ خودکارآمدی پس از شکست کسب و کار، مقابله با چالش ها و حفظ وضعیت جسمی و روانی مثبت در آینده و تحقیقات تجربی و کاربردی برای یافتن محدوده ی بهینه و راه حل هایی برای افزایش و یا کاهش خودکارآمدی کارآفرینانه در طول زمان و وابسته به شرایط پیشنهاد می گردد.

زمینه: مراکز رشد و واحدهای فناور از نهادهای تجاری سازی دستاوردهای علمی و پل ارتباطی دانشگاه با جامعه و صنعت می باشند. همچنین این مراکز موجبات هدفمند شدن فعالیت های علمی– پژوهشی دانشگاه ها با نیازهای جامعه را فراهم نموده و از این نظر نیز بسترهای تولید علم و فناوری را مهیاء ساخته است. هدف: تحقیق حاضر در پی شناسایی رابطه بین ویژگی های کارآفرینانه مدیران با رفتار نوآورانه از طریق بررسی تفکر انتقادی در شرکت های دانش بنیان مراکز رشد واحدهای فناور دانشگاه آزاد اسلامی است. روش: این تحقیق از نوع تحقیقات کاربردی، از نظر گردآوری اطلاعات از نوع تحقیقات توصیفی-پیمایشی، و ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه بوده است. جامعه آماری تحقیق حاضر مدیران شرکت های دانش بنیان فعال این مراکز (270 نفر) در سال 1396 بوده است. نمونه گیری به روش در دسترس انجام گردید و تعداد نمونه (با استفاده از جدول مورگان) 155 پرسشنامه محاسبه و تعداد 145 مورد برگشت داده شد. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های ویژگی های شخصیتی کارآفرینانه زالی و همکاران (1386)، تفکر انتقادی ریکتس (2009) و رفتار نوآورانه جانسِن (1997) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از نرم افزارهای SPSS و PLS استفاده شده است. یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد که با افزایش سطح تفکر انتقادی مدیران، ویژگی های شخصیتی کارآفرینانه و رفتار نوآورانه آنها افزایش می یابد. همچنین، نتایج مشخص ساخت که بین ویژگی های شخصیتی کارآفرینانه مدیران با رفتار نوآورانه سازمان از طریق تفکر انتقادی رابطه کاملا معناداری وجود دارد (p<0. 05). نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان داد که مدیران کارآفرین تلاش می کنند که با فعالیت بیشتر و استفاده از دانش و مهارت های خود راه کارهای جدید از جهت بدست آوردن نتایج قابل قبول در پیچیدگی مسائل واقعی بدست آورند. و همچنین مدیران کارآفرین بایستی بر پیچیدگی های مسائل واقعی مسلط، انتقادپذیر باشند، و از جهت پیش بینی موقعیت-هایی که نیازمند استدلال است، آمادگی لازم را داشته باشند.

رفتار کارآفرینانه در سازمان غیرانتفاعی (بخش سوم)[1] که شاخصه متمایزکننده شان، از سازمان های اقتصادی، اولویت هدف اجتماعی و منع توزیع سود است، توجه کنشگران و محققان را جلب کرده و مفهوم کارآفرینی اجتماعی سازمانی برای پرداختن به آن توسعه داده شده است. هدف تحقیق حاضر کمک به تبیین کارآفرینی اجتماعی سازمانی است. بدین منظور، رابطه همزمانی گرایش کارآفرینانه اجتماعی و عملکرد کارآفرینانه را در سازمان های غیر انتفاعی بررسی می کند. همچنین، نقش تعدیلگری ساختار مدیریت مشارکتی و الگوهای سازمانی را در این رابطه مورد سنجش قرار می دهد. این تحقیق برحسب هدف از نوع کاربردی و برحسب گردآوری اطلاعات، تحقیق توصیفی-همبستگی است؛ که راهبرد تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی را بکار گرفته است. جامعه آماری، شامل مؤسسات غیر انتفاعی تثبیت شده فعال در شهر تهران هستند. فرضیات تحقیق در 55 نمونه و در سطح تحلیل سازمانی مورد آزمون قرار گرفته اند و پرسشنامه محقق ساخته ابزار جمع آوری داده ها بوده است. یافته ها نشان دادند گرایش کارآفرینانه اجتماعی که در این تحقیق داشتن رفتارهای نوآورانه، مدیریت ریسک و پیشگامی مشروط به ایجاد ارزش اجتماعی تعریف شده است، رابطه معناداری با عملکرد کارآفرینانه دارد و در صورت وجود ساختار مدیریت مشارکتی و الگو پذیری از سازمان های کارآفرین اجتماعی، این رابطه تقویت می شود.